Wielki Czwartek
Ostatnia Wieczerza, Jean-Baptiste Jouvenet, 1704. Muzeum Narodowe w Warszawie. Domena publiczna.

Wielki Czwartek – to pierwszy dzień otwierający Triduum Paschalne (tj. ostatnie trzy doby Wielkiego Tygodnia). Uroczystości wielkoczwartkowe upamiętniają ostatnią wieczerzę i ustanowienie sakramentów kapłaństwa i Eucharystii. W czasie Triduum Paschalnego chrześcijański kościół w smutku przeżywa sąd i śmierć Chrystusa na krzyżu.

Wielki Czwartek trwa do wieczora Wielkiego Piątku. W tym dniu obowiązuje specjalna liturgia na pamiątkę ustanowienia przez Jezusa sakramentów: kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy. Rano w kościołach katedralnych odprawiana jest przez biskupa Msza Krzyżma, podczas której święcone są nowe oleje przeznaczone do namaszczeń: podczas chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa oraz przy namaszczeniu chorych. Ponadto wieczorem we wszystkich kościołach odprawiana jest specjalna msza - Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne i kończy okres Wielkiego Postu. Podczas mszy następuje symboliczne obmycie nóg. Kapłan powtarza gest Jezusa (który Ten wykonał wobec apostołów) i obmywa nogi dwunastu wybranym osobom. W czasie Przeistoczenia używane są kołatki bez gongu. Na koniec obrzędów Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do ciemnicy, jako symbol uwięzienia Jezusa w noc przed męką.

Wyjątkowe są też tradycje i zwyczaje Wielkiego Czwartku i Wielkiego Tygodnia. Przykładowo w nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek na południu Polski wykonywano obrzęd oczyszczenia. Polegało to na kąpieli lub zamoczeniu się w okolicznych rzekach, strumykach i modlitwie o odrodzenie nowego, zdrowego i silnego.

Innym zwyczajem w czasie Wielkiego Tygodnia były Judaszki, czyli palenie Judasza (znane w okolicach Sanoka). Polegały one na poniewieraniu, paleniu i wrzucaniu do wody kukły (zdrajcy Judasza) – zwyczaj nieco podobny do topienia Marzanny.

 

ZOBACZ PODOBNE

TWÓJ KOMENTARZ

Twój podpis:
Twój komentarz: